Αγαπητοί μου,
χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε!
Επειδή η Μ. Τεσσαρακοστή οδεύει προς το τέλος της και πλησιάζει η Αγία και Μ. Εβδομάδα και επειδή δέχομαι πολλές ερωτήσεις, θα ήθελα να επισημάνω τα εξής:
Η φετινή Μ. Τεσσαρακοστή όπως και το Πάσχα είναι διαφορετικό. Διανύουμε μία δύσκολη περίοδο στη χώρα που συνέπεσε με την ιερότερη για μας τους Χριστιανούς περίοδο του έτους. Πρέπει, για λόγους που σε προηγούμενα κείμενά μου έχω αναλύσει, να παραμείνουμε σπίτι και να ακολουθούμε τις οδηγίες των ειδικών. Επίσης έχουμε τονίσει πολλές φορές ότι ο αγώνας συνεχίζεται ίδιος και πιο έντονος από το σπίτι μας. Στο τελευταίο “Αρχονταρίκι” σας επεσήμανα τον κίνδυνο της ακηδίας, ο οποίος, τώρα που πλησιάζει η Μ. Εβδομάδα και άρα και η λύπη μας για την αποχή από τις Ι. Ακολουθίες, θα γιγαντωθεί.
Σας καλώ να προετοιμαστούμε για τα Πάθη και την Ανάσταση του Κυρίου μας όπως πρέπει και όπως κάναμε κάθε χρόνο. Μπορεί οι Ι. Ακολουθίες να μην τελούνται, προς το παρόν, όμως ο Ι. Ναός είναι ανοικτός για ατομική προσευχή. Η μετάβασή μας σε αυτόν, σύμφωνα με εγκύκλιο σημείωμα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας, μπορεί να γίνεται με την αποστολή μηνύματος στο 13030 και τη χρήση του κωδικού Β6 [μέχρι να δοθεί καλύτερη λύση από την Ι. Σύνοδο και την Πολιτεία]. Έτσι μας δίδεται η ευκαιρία να προσκυνήσουμε, να προσευχηθούμε, να ανάψουμε το κεράκι μας, να λάβουμε αγιασμό [μικρό και Μεγάλο], λαδάκι εκ του Ευχελαίου, αντίδωρο.
Μπορούμε επίσης να προγραμματίσουμε και την εξομολόγησή μας, εν όψει των ημερών που έρχονται, άσχετα αν θα καταστεί δυνατόν τελικώς, να μεταλάβουμε των Αχράντων Μυστηρίων. Το Μυστήριο της Ι. Εξομολογήσεως – Μετανοίας, μπορεί να γίνει, εν συντομία, ύστερα από ραντεβού μαζί μου. Πρέπει να μείνουμε στον πυρήνα του Ι. Μυστήριου, που είναι η εν συντριβή και μετανοία εξαγόρευση των αμαρτιών που βαραίνουν την ψυχή μας. Η γενικότερη δυσκολία που επικρατεί γεννά και αυτή την ευκαιρία: δηλαδή αφ’ ενός να γεννήσει στην ψυχή μας την μετάνοια [” Επλήθυναν αι ανομίαι μου, Κύριε, επλήθυναν αι ανομίαι μου, καί ούκ ειμι άξιος ατενίσαι, καί ιδείν τό υψος τού ουρανού, από τού πλήθους τών αδικιών μου, κατακαμπτόμενος πολλώ δεσμώ σιδηρώ, εις τό μή ανανεύσαι τήν κεφαλήν μου, καί ουκ έστι μοι άνεσις, διότι παρώργισα τόν θυμόν σου, καί τό πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, μή ποιήσας τό θέλημά σου, καί μή φυλάξας τά προστάγματά σου, Καί νύν, κλίνω γόνυ καρδίας, δεόμενος τής παρά σού χρηστότητος, Ημάρτηκα, Κύριε, ημάρτηκα, καί τάς ανομίας μου εγώ γινώσκω, αλλ’ αιτούμαι δεόμενος, Άνες μοι, Κύριε, άνες μοι, καί μή συναπολέσης με ταίς ανομίαις μου, μηδέ εις τόν αιώνα μηνίσας τηρήσης τά κακά μοι, μηδέ καταδικάσης με εν τοίς κατωτάτοις τής γής, διότι σύ ει Θεός, Θεός τών μετανοούντων, καί εν εμοί δείξεις πάσαν τήν αγαθωσύνην σου, ότι ανάξιον όντα, σώσεις με κατά τό πολύ έλεός σου, καί αινέσω σε διά παντός εν ταίς ημέραις τής ζωής μου “, ευχή εκ του Μ. Αποδείπνου] και αφ’ ετέρου να γίνει η εξομολόγησή μας πιο ουσιαστική.
Αγαπητοί μου αδελφοί, “Ιδού ο Νυμφίος έρχεται”. Σε Αυτόν ας προσηλώσουμε τα μάτια της ψυχής μας μένοντας φιλότιμα σταθεροί στο τρίπτυχο: Άσκηση – Μελέτη* – Προσευχή . [ας διαβάσουμε όλοι, την Πέμπτη, σπίτι μας το υπέροχο ποίημα του Μ. Κανόνα] Να είμαστε βέβαιοι, ότι η Εκκλησία είναι Μητέρα και εντατικά εργάζεται για να προσαρμοστεί σε αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί.
Απευθύνω επίσης παράκληση, με ιεραποστολικό ζήλο να μεταφέρετε τα ανωτέρω και στους υπόλοιπους αδελφούς μας στην Ενορία που δεν έχουν πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες και που γι αυτούς είναι ακόμα πιο σκληρή και δύσκολη η δοκιμασία. Ας έρθουμε στη θέση τους!
Τέλος ας θυμηθούμε και τους αναγκεμένους αδελφούς μας, που την περίοδο αυτή έχασαν την στήριξή τους από το συσσίτιο. Δόθηκαν λίγα τρόφιμα για 15 ημέρες. Όμως οι ανάγκες για το Πάσχα είναι μεγάλες. Για πολλούς λόγους δεν θα κάνουμε διανομή τροφίμων. Θα μοιράσουμε, όπως και πέρσι δωροεπιταγές, για το Πασχαλινό τραπέζι. Παρακαλώ τις προσεχείς μέρες, όποιος μπορεί να προσφέρει να τις αφήνει στο Γραφείο του Ι. Ναού 8-12 π.μ. και 5-7 μ.μ.
** “ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι κλαύσετε καὶ θρηνήσετε ὑμεῖς, ὁ δὲ κόσμος χαρήσεται· ὑμεῖς δὲ λυπηθήσεσθε, ἀλλ’ ἡ λύπη ὑμῶν εἰς χαρὰν γενήσεται· ἡ γυνὴ ὅταν τίκτῃ, λύπην ἔχει, ὅτι ἦλθεν ἡ ὥρα αὐτῆς· ὅταν δὲ γεννήσῃ τὸ παιδίον, οὐκέτι μνημονεύει τῆς θλίψεως διὰ τὴν χαρὰν ὅτι ἐγεννήθη ἄνθρωπος εἰς τὸν κόσμον. καὶ ὑμεῖς οὖν λύπην μὲν νῦν ἔχετε· πάλιν δὲ ὄψομαι ὑμᾶς καὶ χαρήσεται ὑμῶν ἡ καρδία, καὶ τὴν χαρὰν ὑμῶν οὐδεὶς αἴρει ἀφ’ ὑμῶν.” [Ιω. ΙΣΤ΄20-22]
“Ετι πολλὰ ἔχω λέγειν ὑμῖν, ἀλλ’ οὐ δύνασθε βαστάζειν ἄρτι.” [Ιω. ΙΣΤ΄,12]
Με πολλή την εν Χριστώ αγάπη,
π. Νικόλαος
Υ.Γ. Για περισσότερα πρακτικά θέματα της Μ. Εβδομάδας, θα επανέλθω αργότερα, όταν θα υπάρχει πιο σαφής εικόνα.
*όπως ανέφερα και στο “Αρχονταρίκι” ας μελετούμε αυτό τον καιρό το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, που με λεπτομέρεια αναφέρει τα Πάθη του Κυρίου μας, καθώς και από την Παλαιά διαθήκη το βιβλίο της Γενέσεως, του Ιώβ.
** Από του πρώτο εκ των “Δώδεκα Ευαγγελίων” της Μ. Πέμπτης