Χρήστου Σπ. Χριστοδούλου
Σημασία της Αναλήψεως για την Εκκλησία και τα έσχατα
Φυσικά η Εκκλησία στην εορτή της Αναλήψεως δεν εορτάζει την αναχώρηση του Χριστού από τον κόσμο. Εορτάζει την εν σώματι ύψωση και θέωση της ανθρώπινης σάρκας του Χριστού και την συμμετοχή της στην ζωή της Αγίας Τριάδος. Διότι ο Χριστός ανελήφθη στους ουρανούς με το αναστημένο σώμα του». Έτσι η Εκκλησία εορτάζει το άνοιγμα του ουρανού για τους ανθρώπους, που θα αποτελεί πλέον τον νέο και αιώνιο οίκο, την αληθινή πατρίδα όλων των ανθρώπων.
Η ωραιότατη υμνολογία της ημέρας της Αναλήψεως περιγράφει με πολύ όμορφο ποιητικό τρόπο, στο δοξαστικό της ημέρας, την ολοκλήρωση (με την ανάληψη) όλης της Θείας Οικονομίας, για την σωτηρία του ανθρώπου. Περιγράφει επίσης την έκπληξη και θαυμασμό των αγγελικών δυνάμεων, όταν είδαν την δοξασμένη και «θεωμένη» ανθρώπινη σάρκα του Αναστάντος Χριστού να ανέρχεται επί της νεφέλης, στον θρόνο της Θεότητος. Η περιγραφή είναι η ακόλουθη :
«Τῶν κόλπων τῶν πατρικῶν μή χωρισθείς, γλυκύτατε Ἰησοῦ, καί τοῖς ἐπί τῆς γῆς ὡς ἂνθρωπος συναναστραφείς, σήμερον ἀπ’ ὂρους τῶν ἐλαιῶν ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, καί τήν πεσοῦσαν φύσιν ἡμῶν συμπαθῶς ἀνυψώσας, τῷ Πατρί συνεκάθισας. Ὃθεν αἱ οὐράνιαι τῶν ἀσωμάτων τάξεις τό θαῦμα ἐκπληττόμεναι, ἐξίσταντο θάμβει· καί τρόμω συνεχόμεναι τήν σήν φιλανθρωπίαν ἐμεγάλυνον. Μεθ’ ὧν και ὑμεῖς οἱ ἐπί τῆς γῆς, τήν πρός ἡμᾶς σου συγκατάβασιν καί τήν ἀφ’ ἡμῶν ἀνάληψιν δοξολογοῦντες, ἱκετεύομεν λέγοντες· ὁ τούς μαθητάς καί τήν τεκοῦσαν σε Θεοτόκον χαρᾶς ἀπείρου πλήσας ἐν τῇ σῇ ἀναλήψει καί ἡμᾶς ἀξίωσον τῶν ἐκλεκτῶν σου τῆς χαρᾶς, εὐχαῖς αὐτῶν, διά τό μέγα σου ἒλεος».
Σ’ ένα άλλο τροπάριον του εσπερινού της εορτής εξηγείται η εκπλήρωση όλης της Θείας Οικονομίας: «Ὁ Κύριος ἀνελήφθη εἰς οὐρανούς, ἳνα πέμψῃ τόν Παράκλητον τῷ κόσμῳ· οἱ οὐρανοί ἡτοίμασαν τόν θρόνον αὐτοῦ· νεφέλαι τήν ἐπίβασιν αὐτοῦ. Ἂγγελοι θαυμάζουσιν ἂνθρωπον ὁρῶντες ὑπεράνω αὐτῶν. Ὁ Πατήρ ἐκδέχεται ὃν ἐν κόλποις ἒχει συναϊδιον. Τό Πνεῦμα τό Ἃγιον κελεύει πᾶσι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ· Ἂρατε πύλας οἱ ἂρχοντες ὑμῶν· πάντα τά ἒθνη κροτήσατε χεῖρας, ὃτι ἀνέβη Χριστός, ὃπου ἦν τό πρότερον». Εδώ φαίνεται, η αγαστή συνεργασία των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος και η διακονία των Αγγελικών Δυνάμεων.
Ο ουρανός είναι η νέα αιώνια πατρίδα του ανθρώπου
Ο Μεγ. Αθανάσιος στον Λόγο του «εἰς τήν ἐνανθρώπισιν τοῦ Σωτῆρος» λέει:
«ὁ Λόγος ἐνανθρώπησε, ἳνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν». δηλ.«ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να γίνει ο άνθρωπος Θεός». Ο Θεός κατέβηκε στη γη, για να μπορέσουμε εμείς να ανεβούμε στον ουρανό. Αυτό ακριβώς γιορτάζουμε την ημέρα της αναλήψεως. Αυτή είναι η πηγή της νέας και άρρητης χαράς.
Με την Ανάληψη Του ο Χριστός υψώθηκε με την αναστημένη και θεωμένη Του ανθρώπινη φύση στον θρόνο της Θεότητος, στον ουρανό. Αν τον πιστεύουμε και τον αγαπούμε, τότε θα είμαστε και εμείς μαζί Του, στο δείπνο Του, στη Βασιλεία Του. Αν η ανθρωπότητα, αξιοποιώντας την σωτηρία και την καταλλαγή με τον Θεό, που προσέφερε ο Χριστός, αναληφθεί μαζί Του και δεν πέσει λόγω της αμαρτίας, τότε μαζί Του θα ανεβούμε όλοι εμείς, έχοντας ελκυσθεί απ’ Αυτόν» [πρβλ. «κἀγώ ἐάν ὑψωθῶ έκ τῆς γῆς πάντας ἑλκύσω πρός ἐμαυτόν» (Ιωαν ιβ′ 32)].
Το κάθε τι μέσα στον κόσμο μας τραβά προς τα κάτω. Ατενίζοντας όμως στην Ανάληψη, την θεωμένη ανθρώπινη σάρκα του Χριστού να ανέρχεται προς τα πάνω «ἐν φωνῇ σάλπιγγος» αντιλαμβανόμαστε ποια είναι για τον κόσμο και τον άνθρωπο η αιώνια προοπτική ζωής, στην οποία μας καλεί ο Χριστός από την αιωνιότητα: «Πᾶσαν τήν ὑπέρ ἡμῶν πληρώσας οἰκονομίαν καί τά ἐπί τῆς γῆς ἑνώσας τοῖς οὐρανίοις, ἀνελήφθης ἐν δόξῃ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, οὐδαμόθεν χωριζόμενος, ἀλλά μένων ἀδιάστατος (ενωμένος) καί βοῶν τοῖς ἀγαπῶσι σε· Ἐγώ εἰμί μεθ’ ὑμῶν καί οὐδείς καθ’ ὑμῶν» δηλ. «¨Εχοντας εκπληρώσει όλη την Θεϊκή Οικονομία και έχοντας ενώσει τα γηϊνα με τα επουράνια, ανελήφθης από την γη με δόξα Χριστέ ο Θεός μας, μη χωριζόμενος από κανένα και από τίποτε, αλλά μένοντας ενωμένος μαζί τους και λέγων σ’αυτούς που σε αγαπούν «Εγώ είμαι μαζί σας και κανένας εναντίον σας».
