Γεώργιος ιερομάρτυς, ο Νεαπολίτης (†1797)
Η φήμη ότι ο άγιος ιερομάρτυς Γεώργιος, ο Νεαπολίτης, είναι θεραπευτής ψυχιατρικών παθήσεων και νοσημάτων εγκεφάλου, συντέλεσε ώστε με επίκεντρο τον ιερό ναό Αγίου Γεωργίου στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης και το ολόσωμο και άφθαρτο σκήνωμά του στον ιερό ναό του αγίου Ευσταθίου Ν. Ιωνίας Αττικής, η αγάπη και η απόδοση τιμής προς τον άγιο εκ μέρους των πιστών να διαδίδονται και να επαυξάνονται σταδιακά.
Ο Γεώργιος γεννήθηκε το 1730 σε κάποιο από τα χωριά της Καππαδοκίας, ίσως το Ναρ (=Νερά), και έλαβε χριστιανοπρεπή ανατροφή. Την εποχή αυτή είχε ιδρυθεί και η Νεβσεχίρ (=Νεάπολη), στην οποία συγκεντρώθηκαν ορθόδοξες οικογένειες από τα γύρω χωριά, με ιερέα τους τον παπα-Σάββα. Κοντά σ᾽ αυτόν ο Γεώργιος και άλλα παιδιά διδάχτηκαν τα πρώτα γράμματα. Ο ίδιος όμως εντρυφούσε με ιδιαίτερη επιμέλεια στα λειτουργικά και άλλα εκκλησιαστικά βιβλία και προετοίμαζε τον εαυτό του για το επόμενο στάδιο, που ήταν να καρεί μοναχός, σε ηλικία 20 ετών, στη Μονή του Τιμίου Προδρόμου.
Οι ασκητικές και πνευματικές επιδόσεις του είλκυσαν την προσοχή του μητροπολίτη, που τον χειροτόνησε διάκονο και πρεσβύτερο, τοποθετώντας τον ως εφημέριο στον ναό του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου της Νεάπολης. Σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής, ως ιερέας επέδειξε μεγαλύτερη κλίση προς πνευματική εργασία μεταξύ των χριστιανών, μοχθώντας για την καλλιέργεια της ψυχής τους και την ειρηνική συνύπαρξή τους με τους εκεί μουσουλμάνους. Αυτό συντέλεσε στο να κερδίσει τον σεβασμό αμφοτέρων, αλλά και τον φθόνο των μισαλλόδοξων και φανατικών, ειδικά του ιερατείου, που έβλεπε με δυσαρέσκεια να τον ζητούν σε βοήθεια οι μουσουλμάνοι αντί γι᾽ αυτό.
Αναζητούσαν λοιπόν ευκαιρία «να τον βγάλουν από τη μέση». Και αυτή τους δόθηκε όταν το 1797 προσκλήθηκε ο ιερέας Γεώργιος από τους χριστιανούς της Μαλακοπής (που απείχε 6 ώρες από τη Νεάπολη) να πάει και να ιερουργήσει εκεί, επειδή ο δικός τους ή ήταν άρρωστος ή κρυβόταν εξαιτίας απειλής των Τούρκων σε βάρος του. Ο Γεώργιος αποδέχθηκε το αίτημα και με το γάιδαρό του ξεκίνησε τη μακρινή πορεία, «πορευόμενος ανάμεσα σε μικρά η μεγαλύτερα φαράγγια, λόφους και χωράφια, ξέφωτα ή δασωμένα μέρη».
Όταν έφτασε στην τοποθεσία Κόπια Ντερεσί (ρεματιά) πρόβαλαν ξαφνικά μπροστά του εξαγριωμένοι Τούρκοι, με ξύλα, όπλα και μαχαίρια. Αφού τον λήστεψαν, τον γύμνωσαν, του απέκοψαν την τιμία κεφαλή και πέταξαν το σώμα του στο παρακείμενο φαράγγι. Ο γάιδαρός του τρομαγμένος γύρισε στη Νεάπολη χωρίς τον ιερέα. Τόσο εκεί, όσο και στη Μαλακοπή που δεν έφτασε ο Γεώργιος, οι χριστιανοί ανησύχησαν. Και βγήκαν σε αναζήτησή του από τα δύο χωριά. Βρήκαν το κατακρεουργημένο σώμα στο φαράγγι, άνοιξαν επιτόπου τάφο και κήδεψαν «μετά πολλής σπουδής» το τίμιο λείψανό του.
Τρία χρόνια αργότερα, το 1800, με εμφανίσεις του Νεομάρτυρα σε ευσεβή γυναίκα, δόθηκε το μήνυμα να αναζητηθεί το λείψανό του. Πραγματικά το βρήκαν «σώον, ακέραιον και άφθαρτον». Το ανακόμισαν στη Νεάπολη, όπου παρέμεινε θαυματουργώντας μέχρι το 1924. Κατά την έλευση στην Ελλάδα των διωγμένων Μικρασιατών και Ποντίων, ανακομίστηκε και το άφθαρτο σκήνωμα του αγίου Γεωργίου και εναποτέθηκε σε περικαλλή λάρνακα στο ναό του αγίου Ευσταθίου Ν. Ιωνίας Αττικής. Απότμημα ιερού λειψάνου φυλάσσεται και στον μητροπολιτικό ναό Αγίου Γεωργίου Νεαπόλεως Θεσσαλονίκης.
Η μνήμη του τιμάται στις 3 Νοεμβρίου.
Ευάγγελος Π. Λέκκος
θεολόγος, νομικός